Παρασκευή 8 Μαρτίου 2013

το μαντείο

έχω ένα λύκο να με τρώει κάθε βράδυ
το δι ευχών μου δρασκελά χωρίς να αφήνει ήχο
και σαν τη σάρκα μου σπαράξει αρκετά κι έχει κοπάσει
ξυπνώ και νοιώθω πως αυτό που μου έχει μείνει από λίγο
είναι η αρετή που δεν κατάφερε να του κρυφτεί
για να την προσπεράσει-
έχω ένα λύκο που μου μοιάζει..

4 σχόλια:

  1. Έχει μια γλύκα μέσα του, παρά τις αιχμηρές του άκρες... Το ποίημα... Και ο λύκος όμως... Εγώ με τον δικό μου έχουμε γίνει κολλητοί... Πάνε πολλά χρόνια τώρα... Τον ταΐζω όποτε πεινάει, του χαϊδεύω το χοντρό του τρίχωμα κι έπειτα ημερεύει και με αφήνει στην ησυχία μου μέχρι να πεινάσει πάλι... Τον κοιτάζω όποτε ξαπλώνει και με βλέπω... Όλόιδιοι είμαστε...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καρφώνουν και κόβουν οι άκρες μου με το χρόνο και τη ζωή. Δεν τον είχα ξαναδεί το λύκο μου μονάχα τον ένοιωθα. Πλέον βεβαιώθηκα πως μοιάζει γιατί εμφανίζεται στα μισά κάθε ονείρου το βράδυ. Στην αρχή φοβήθηκα αλλά ύστερα κατάλαβα πως δεν είναι ξένος. Είναι ο δικός μου λύκος. Είμαι εγώ.

      Διαγραφή
  2. Το πρώτο θεριό που μας κατατρέχει είναι ο Εαυτός μας...
    ο κρυφός....
    ο κρυμμένος μες στο κύτταρο....
    που ξεθαρρεύει κάθε που οι Πυρήνες υπό σχάση
    εξομολογούνται την Πρώτη Αλήθεια των Πραγμάτων.....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κάκια, είναι αληθινά σοκαριστικό να διαπιστώνεις ότι υποσυνείδητα επιτρέπεις στον εαυτό σου να αυτοακυρώνεται, να αυτοσπαράζεται. Αναγνωρίζοντας την αλήθεια, δεν έχω ακόμη βρει τρόπο να κάνω κάτι γι αυτό..

      Διαγραφή