Τρίτη 28 Αυγούστου 2012

"αλλά βλεπόμαστε στα όνειρά μας"


Μια φωνή στην στρατόσφαιρα είναι
και νομίζεις πως βγαίνει από μέσα σου;
Τι να δικαιολογήσει η Θεία Οικονομία
στην ασυγκράτητη ελπίδα που τρέφεις
για να μπεις κάτω από τη γη ξανά;
Καταπίνεις το φως και το σβήνεις ώσπου να καείς από μέσα
Τίποτα. Παίρνεις αγκαλιά μια κολώνα
και σκέφτεσαι τη μετενσάρκωσή της σε άνθρωπο.

- Μα με πήρε αγκαλιά στο όνειρο
 Ήταν σούρουπο, ζεστή αγκαλιά
 Η καρδιά Του χτυπούσε με ριπές
 - Ναι. Και η επίδοξη φυγή της μεγάλωνε τους χτύπους...

Δευτέρα 27 Αυγούστου 2012

forever

Ποιός είναι ο χρόνος που δήλωσες τελευταία φορά;
Πάνω στη σκέψη "τώρα" είναι το μηδέν,
η αιωνιότητα μένει μια αφηρημένη φιλοσοφία 
με την οποία εξηγείς το μετά που ποτέ δεν δικαιώνεται
όσο φεύγουν τα καλοκαίρια
και ο τόπος γεμίζει αποδημητικά πουλιά
Δεν μπορείς το πάντα να μου δώσεις
όσο η θάλασσα αναλώνεται, γερνά και αναγεννάται
κι έτσι μένεις της ύλης δικάσιμος και προδικασμένος
αφού οι αισθήσεις μου διαλύονται στο τώρα που εσύ είσαι Απών.
 

Τρίτη 21 Αυγούστου 2012

καρφί της θάλασσας

Ανοιχτή η μπαλκονόπορτα
στο ξύλινο πάτωμα περπατάει ο ήχος
κάτω από το ανεμολόγιο και το δοξάρι,
το σκάφος ζεσταμένο,
περνάει και σπάει χτυπώντας στο λευκό τοίχο της αυλής
που σκιάζουν οι παπαρούνες με τα κόκκινα κορμιά τους
Ανακατεύεται με τη ζάλη των τζιτζικιών
Ο λεπτός άνεμος μυρίζει το κύμα, ιώδιο κι αλάτι
που  αστράφτει μακριά και το φως του μικραίνει την κόρη
σφίγγει το περίνεο και θηκαρώνει
Εκπαιδεύσου στο στήθος στην κοιλιά και στα μάτια
όσο περιμένεις να σου βρέξει τα πόδια ξανά. 

Κυριακή 19 Αυγούστου 2012

κοράλι

Mαβί του άγριου βράχου σου
Κίτρινα στάχυα και σκόνη ολόγυρα. Παντού
Ήλιος χρυσός κεντάει δίχτυα στο σώμα του νερού
και πιάνεσαι για να σωθεί το κόκκινο σου δέρμα. Πάντα.
Γαλάζια ομίχλη και σκιές που περπατούν στην άφωτη πλευρά σου
Γδύνονται, αγκαλιάζονται, χωρίζουνε οι δρόμοι
Το καλοκαίρι βασιλεύει στο μεσόφρυδο
διαγράφοντας τα αδιάφορα και τα πικρά στ'ανύπαρκτα
ξεμακραίνοντας απ΄την ουρά του
Όλοι βουτούν μ' αναπνευστήρες
μα εγώ κρατάω την ανάσα μου στην αφορμή που θάλλει
να χαθώ στα βάθη του βυθού  
Λύσε το γλάρο σου, φάνηκε ψάρι..

Τετάρτη 8 Αυγούστου 2012

διηνεκές- "μάνα θα πάω στα καράβια"


Τράβα γραμμή στους σφραγισμένους χάρτες
που σου φωνάζουν για τα φώτα του ουρανού
Οι δρόμοι άσφαλτος που σαν το κύμα τρέχει

Κοιτάζει πίσω της η αλεπού
την κυνηγούν χειρότεροι από σκυλιά
άνθρωποι  αφρισμένοι
Στο σταυροδρόμι  βγάζει δυο φτερά και δραπετεύει

Γελώ που η ζέστη λιώνει τις υπομονές
τις αντοχές των υφιστάμενων οι αξιωματούχοι
Τα ειρωνικά τους μέτωπα ξεσπούν
και τα πηλίκιά τους παίρνουνε φωτιά

Το σύστημα είναι σκούπα που ρουφά
και τσίρκο των τεράτων
Το θάνατό μου σκηνοθέτησα
κι απήλθα από την πίσω πόρτα εκ των αοράτων.

Δευτέρα 6 Αυγούστου 2012

θαλασσογραφία

Έμβρυα χρόνια γίνονται στη θάλασσα
Πρώτο νερό. Τροφή για τα άβγαλτα
Πρώτο νερό. Ανάσες δίχως βράγχια

Πρώτο νερό. Η ταραχή μέσα στη γαλανή μεγαλειώδη μήτρα
ο χτύπος της καρδιάς της που το σύμπαν σου οικοδομεί
η γνώριμη υπερπάντων σου υπόκωφη φωνή
που σου χαιδεύεται για να σου πει με βεβαιότητα
πως για όσα έρθουν δε θα χωράς πια εκεί

Έπειτα η μυρωδιά σου επιστρέφεται ανθρώπινη
Εκείνη να με κυνηγά από παιδί διαρκώς να βγω από τη θάλασσα
κι εγώ με ροζιασμένα δάχτυλα να ψαχουλεύω τον ομφάλιο λώρο
που δέθηκα με τα ενδεχόμενα της ευτυχίας.-



Παρασκευή 3 Αυγούστου 2012

ηλιακό


Λες και μια ίνα ύπαρξης κινήθηκε ανάποδα
Σαν άνεμος που άρπαξε το φύλλο απ΄το κελαρυστό ποτάμι
και τό'ριξε κάτω απ΄την πόρτα 
Εσύ το σήκωσες και ένοιωσες τη μοναξιά του δέντρου
στη δίνη της σκληρής πραγματικότητας
Πώς εξαρτιώνται όλα από τα χέρια, τα πόδια και τα 1000 μάτια σου
και πώς αστράφτει ο νους μπροστά στον παφλασμό της θάλασσας το καλοκαίρι
Μη βρέχεσαι κοντά μου.



Τετάρτη 1 Αυγούστου 2012

ηλεκτρική απόκριση

όπως στις έξαφνες χαρές γελάς, αναβοσβήνεις
όπως στα άγρια ποτά που πίνεις μ'αδερφούς
ποτέ δεν άφησες χωρίς να διακρίνεις
στην αγκαλιά που σ'ένωνε άνθρωπο με άνθρωπο
πως είναι αλάνθαστο να ζεις και να πεθαίνεις
κάθε μια φορά απάνω στη στιγμή.-