δεν είχες χώρο να σμιλέψεις μία γωνία υποβάθρου;
ποιός από όλους θα πει ήξερα;
γιατί απόμεινα μονήρης σε όλα τα στρώματα αλλά ξέρω
γνωρίστηκα με τα αόρατα κι έφτασα δόκιμος υπογείων
όσο η άλλη αδόκιμος διαβαίνει μπροστά σου
απροσδιόριστη αξίας να την παρατηρήσεις, πεζή κι αφτέρωτη ως πάντα,
τροφή έγινα που κάποτε δειπνούσαμε μαζί
κι ακόμα βαδίζω την αγάπη πλάι σου Ξένε
