Παρασκευή 19 Οκτωβρίου 2012

του τίποτα


Στο ανάμεσα φθοράς και αφθαρσίας
σκοτάδι πηχτό και χτύπος κανείς
σκόρπια λεπτά αβεβαιότητας ψυχρής
ευθανασία με γεύση πικραμύγδαλου
η ανάσα διατείνεται μικρότερη
από όσο την προσδιορίζω
η τυρρανία σε άδειους δρόμους διαλύεται
εκεί που δε χωράνε ούτ'αναπνέουν όνειρα
οπού τα ρόδα ανθίζουν μπουκέτα από αλήθειες καρφιά
η περιπλάνηση διαρκεί περισσότερο
απ'όσο την υπολογίζω
κι αυτό που ανασκευάζει τους ιστούς
το δρόμο έχασε σε άγνωστους σταθμούς

Δευτέρα 15 Οκτωβρίου 2012

"έχεις μάτια το φεγγάρι"

Ρωτάω τις φλέβες σου
έχω κερδίσει ύπαρξη μέσα σου;
όσο εσύ τρυπάς τις δικές μου χωρίς αιδώ
κι εκείνες απαντούν ν'ανακατέψουμε το αίμα μας και μετά να χωριστούμε

Κυριακή 14 Οκτωβρίου 2012

αναστατώνοντας τις στέρεες παρατάξεις σου


 Ίλιγγος ζεστός, πού πατάς;
πάτωμα δεν υπάρχεις
Κάτω σου ανοίγεται φαράγγι
κι απόκοσμο αναδύεται ονείρου φως
Μία στιγμή βλέμματος ζώντας, στο ταβάνι περπάτησε
Η ζάλη φτάνει ως τον ουρανό, η ζάλη..
και το μικρό πουλί που μέθυσε
κι απο κλαδί κρεμάστηκε σα νυχτερίδα
Μην το αφήνεις να σε επηρεάσει
Έλα στο ίχνος μου και γύρε
πάνω μου
σα μόνη ποτέ να μην είμαι
Πετώ ψηλά μέχρι το τέλος
Μία στιγμή νομίζοντας πως αγαπιέσαι

Παρασκευή 5 Οκτωβρίου 2012

μείνετε μέρες..

Μυρίζει ανθρωπίλα του Άδη παντού
Αόρατοι και ορατοί νεκροί και νεκρωμένοι μας περικυκλώνουν
Μικρά είναι το σίδερο και το μπαρούτι
Ασήμαντη της φύσης η πείνα για τα πλάσματά της
Πιο φοβερό ανδρώνεται του μίσους το σαρκίο
Το τέρας της ψυχής που κατατρώγει τον ίδιο του τον αδερφό.