Σάββατο 28 Δεκεμβρίου 2013

διδαχές


το πιο φανταχτερό είναι να νομίζεις πως φεύγεις κατέχοντάς το
και το πιο αλλότριο δικό σου να είναι
λιμνάζεις διδάσκοντας τα ίδια στον εαυτό σου
η κλειδαρότρυπα χάσκει μακριά από το κλειδί της
Απ΄τις χειρολαβές κρατιέμαι να μην πλήττομαι τυφώνα
δεν είναι φρούτο πεθυμιάς το μελάνι
το χόλιγουντ βρίθει αστερισμών λαγνείας
είναι το συναπάντημα της πείνας μιας ζωής
που γλυστράει επιδεικτικά
"κυνήγησε με δε θα με πιάσεις"
αγγελούδι μου κατέβασε την στον καινούργιο λάκκο
ο χρόνος βγάζει γλώσσα όπου φτάνει
τα κουαρτέτα σιμώνουν τους εραστές του κλασσικού

Πέμπτη 26 Δεκεμβρίου 2013

μελάνια ασύρματα


Δε βγαίνουν οι λέξεις σαν εσύ θριάμβου
Λειοτριβείο και καμμένες πέτρες, όχι φώτα
Εμπόριο κυττάρου να κάνουμε
για να πεθάνουμε πιο γρήγορα
όσο τους κύκλους σου θα αναδεύεις
κύκλος δε με ορίζει
Με το σπαθί θα χτυπάω
έπειτα θα σου χρωστώ ερυθρά αιμοσφαίρια αναδρομικά
πάψε άμμο να φυσάς στο μονοπάτι
ο σκαφτιάς οργίζεται παρατώντας το τυφλό
και ο χρόνος ξαπλώνει ραχάτης
ένα πτηνό εκλιπαρώ για να παρηγορούμαι από τα φτερά του
το φαρμάκι μια μέρα ζαχάριασε μονομιάς
κι όπως ρούχο απόκοσμο, μαζεμένο το απεγδύθηκα
αυτό και των σπλάχνων την άρρωστη ράχη
στο τελευταίο μάταιο παρανάλωμα σεντονιών
αποφάσισα άδειο δισάκι
Η μοναδιαία ουσία συνομιλεί με άλλη σφαίρα
γι'αυτό εγώ ερημώνω ανίδεη
Αν έβρισκα μία έστω μετάφραση
δε θα μου φύτρωναν τόσες ακατάλληπτες γλώσσες
μάταια να πολιορκούν μια μάταιη ανάγκη
κι όλο φθήνουν ανεκπλήρωτες σε μια αίθουσα λες πεπρωμένου 
του έρωτά μου οι εικόνες 

Πέμπτη 12 Δεκεμβρίου 2013

διαλυτικό


Δυο κύματα πιο κάτω αν κατέβεις
κινδυνεύεις να ξεγελαστείς πως ημερεύει η θάλασσα
ρωτήθηκες ποτέ πώς αποσβένεται τόση παλίρροια
στην ακτή που έχεις απλώσει τα σχέδιά σου,
μαζεύει δύναμη για σε πνίξει μαζί τους
όπως είπες θα πρέπει να χεις πεθάνει πρωτύτερα

Δευτέρα 9 Δεκεμβρίου 2013

το νόημα


Αν με ρωτήσεις πώς είμαι τώρα που κυρτώνω πλάτη,
πιο ήσυχη, δεν μ'ενοχλούν κλυδωνισμοί, αναταράξεις,
σα γνώρισα το νόημά τους και πώς θα συμβεί
κι ας είχα κάποτε παιδί χυμούς στα στήθια
που λαχταρούσαν να ξεχυθούν σ' ανατολή και δύση
χωρίς να ξέρω ποιός καραδοκεί
αφέθηκα, μα απ'το σκοτάδι  πέρα υπάρχει μόνο η άγνοιά μας σκοτεινή
ακόμα κι οι γραμμές που αφήσαν τα πουλιά του Ελύτη
μπερδεύτηκαν τώρα έσβησαν απαλά σε μία
ο δρόμος είναι ένας όσο κι αν επιβλέπω παρακάμψεις..

Δευτέρα 2 Δεκεμβρίου 2013

κηδειόσημο


έτσι που ανοίγουνε και κλείνουνε οι χρόνοι
ίδια αρχή και ίδιο τέλος
ανίατοι κουτρουβαλάμε ως τη σήψη των έρμων κορμιών μας
Ηττήθηκα όταν πουλήθηκα στου ήλιου τη δύση