Πέμπτη 23 Ιανουαρίου 2014

περίμενα

πόσο θα έτρεμα από χαρά
αν μου έμελλε να ξεσκεπάσω
το όνομά μου στην Οξυά
στους ξεχασμένους λόφους
κλαδιά που με κρατήσανε λευκή αγκάλη
δίχως κόμπους
ήλιος δεν την ξεπέρναγε
μόνο η κλεφτή αχτίδα
στο μέτωπο κεντίδι
που τώρα καρβουνιάζει
να με τραβάς φωτογραφία
κι αβυσσαλέα του κενού να μοιάζει
νά' μαι ο μύθος ο πολύς
που πάσχιζες να ξεπεράσεις
η ολόγιομη υποδοχή του δάσους
εδώ τα αρώματα στεγνώνουνε
πώς μας προδώσαμε
μια τρύπα ανοίξαμε
μόνο εκεί να ξεπηδά το βιός μας
ρωγμή των πέρα κόσμων
ένα και δυο ρημάδια προχωρήσαμε
εν' δυο
πιάσε με χέρι για το γύρο του θανάτου
έτσι να κοιταζόμαστε
μέσα απ'το περιτύλιγμα

Δευτέρα 6 Ιανουαρίου 2014

Ιορδάνης


ο χρόνος τρέχοντας διανύει το πεφωτισμένο Του κέντρο
το βλέμμα γαλανό, νεροπομπή κυρτώνει,
λευκά φτερά στο αίμα
ολόγυρα διαπερνώντας το γυμνό Του δέρμα, Ένας με το Φως,
η ποτάμια πνοή ανάποδα κυλά στην ηχώ της Μεγαλοσύνης,
Γαλανή μου Αγάπη όλα τα στέρεα βαστούν ακόμα πιο γερά
κι όλα τα άυλα δονούνται στο γιορτινό Σου κύκλο 
την ώρα που υπέρλαμπρο στεφάνι στεφανώνει
γονηπετή μια πλάση στην αγκαλιά Σου μέσα
γελά ο θάνατος που ξεσκεπάζει
της μοναξιάς το άσπρο του καστόνι
θα ειδωθούμε στο πικρό Σου τέλος

Σάββατο 4 Ιανουαρίου 2014

αντίλαλος


θα μείνουμε στο πόδι του κρεβατιού
παλίρροια σβηστών μικροθαυμάτων
τρελλοί, καραβοτσακισμένοι, άπονοι,
να καίμε τα ναυάγια απομεινάρια,
να ανάβουμε κεράκια γυρισμών,
κατάντι των χαμένων αναμνηστικών καθρέφτης
να μας νικάει με άλλους εραστές
ο λύκος της σάρκας από το ταβάνι,
ο κλέφτης ή το έρμα,
η σκέψη της στέπας στο μαξιλάρι
σε μουλιασμένια δάχτυλα 
δαντέλα κορυφώνει το συλληπητήριο σου
γιατί κοιτάς την παγωμένη Ανταρκτική
να δώσεις για πατρίδα, κι όχι εμένα
δε βρήκα μ'ακούς, δε βρήκα κρύσταλλο
μόνο ένα ανάξιο αντίλαλο σπίρτο συλλαλητήριο σου

δεν έχεις να στείλεις ούτε μια νεράιδα λοιπόν;
είπα θα με ντύσεις ζεστά στη σκέψη σου
όχι λευκή παρτίδα

Τετάρτη 1 Ιανουαρίου 2014

θειάφια



Καινούργιος δείκτης ωρολογίου
καιρός να μαζέψουμε τα ματωμένα ρούχα
απ΄τα σχοινιά της ανθρωπότητας που αλυχτούν μερόνυχτα
χρόνια ολάκερα καημών και εγκλημάτων
να κοιτάξουμε στον καθρέφτη
τι πιο ανθρώπινο από το ζώο
που κατακρεουργεί το ομοούσιο και το όνειρό του
να το σκοτώσουμε προτού αδειάσει το τελευταίο ηλιοστάσιο

Όσο για κείνο,
ακόμα ψάχνει τι υπάρχει κάτω απ΄το παχύ του δέρμα
και αν θα εμφανιστεί κάποτε ο άγγελος
που τού' χουν υποσχεθεί..