Ξαναγυρίζω στο αιρετικό μου σχήμα
Πως μου χει λείψει δεν αμφισβητώ
Μα δεν μπορούσα να το βρω ώσπου να μου χαιδέψει πάλι την καρδιά η αλμυρα
Του μοναχού μονάχου το κλωνάρι μου κρατω
και κοιτα οσο ο άνεμος κιοτης διχως αναπαημο μου το λυγαει, και το ζητάει να το αρπάξει από καιρό
τοσο σκιρταει η καρδιά κι ανατριχάει η πλατη
τοσο το σφίγγει στα φτερά της δυνατά
ζεστό το χαδι σου αλμύρα
καμιά απάτη δεν προχωρησε βηματισμό
μονάχα μπουσουλώντας ως να την καταπιεί της γης καταπακτή
να μην επιστραφεί σε καλπικης αγκαλιάς χοάνη
η μόνη αλήθεια είναι αυτή που δεν ανήκει κανενός μας
ένα βαλσακι τελευταίο σου ζητώ κι ας ζωγραφίσεις χρώματα αλλοτινης αγάπης
μη τα δικα μου
