ευλογημένοι όλοι κάτω απ΄τον ίδιο ήλιο
Εγώ αχνογράφομαι αντανάκλαση
περαστικών στο τζάμι.
Ασώματη η φωτιά του στίχου,
ας μείνει μόνο μία σκέψη να με σώσει ή να με κάψει
Την κάρφωσα στον τοίχο μαζί με την εικόνα
το τελευταίο λάφυρο που θα εξοντώσει,
της λήθης την αόρατη αράχνη
Κόκκινη αποκριά δίχως μπαλόνια της χαράς,
κλωστή που θα μου πάρουνε τα χελιδόνια
να πλέξουν την καινούργια τους φωλιά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου