χάσιμο

Είναι ένας άνεμος που σου παίρνει την άμμο
από τα κόκκαλα του στήθους
την άμμο που αφήνουν οι μάχες του τείχους
και το σκαρφάλωμα στα απόκρημνα της ύπαρξης
Σκουπίδια και άμμοι,
Είσαι περικυκλωμένος από παντού
Ο άνεμος που ελπίζεις πως θα σε γδύσει κόκκο τον κόκκο
ακόμα κι εκεί που οι αλυκές σου γέμισαν αλάτι και πονάς
Γυμνός να μείνεις στο κενό εσύ κι η ξιπασμένη σου αγάπη
Μια μέρα ακόμα και μια άνοιξη μακριά
πάνω στα βράχια μιας γνώριμης δίψας
κι από ψηλά πολύχρωμος καπνός
το καρναβάλι της υποδυόμενης χαράς...