από πάντα ως πάντα να υπάρχεις
κι αν δε με κάψεις με τα μάτια σου
το ίδιο έχω χάσει
με νοιάζει που δεν σε καίω βυθισμένο φυτίλι
στο κερί που λιώνω κλαίγοντας
άλλη μία παλίρροια
που χάθηκες δίχως να με πάρεις μαζί σου
κι όλα τρέπονται σε μια ξέρα γη,
φυγή σ' ένα άγονο στήθος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου