κρατιέμαι με το στόμα κλειστό
και ο πόθος στροβιλίζεται εντός μου λυσσαλέος άνεμος
που ουρλιαχτό φυλακισμένου αν τον αφήσω
θα βγει να κάψει το χρόνο, το δρόμο και τον άνθρωπο που μ'αφήνει εδώ,
εσένα που κρύβεσαι πίσω από ένα πυκνό σύννεφο
που δρασκελάς σε ανύποπτο εδάφιο και ορύγματα ανοίγεις
εμένα που καταργώ τις εντολές του αμώμου γιατί μια ρίζα απόμεινε εκεί
πριν όλα γεμίσουν με άμμο....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου