Φαύνος

Μου έλλειψες,
που ο ίσκιος του μετώπου σου πάνω μου
ζεστά κρατάει τα όνειρά μου.
Χειμώνιασε, πλαγιάζοντας τον ήλιο
μέχρι την άλλη άνοιξη κοιμίζω τριανταφυλλιές,
κι η λησμονιά με βρέχει αγκαλιές αγκάθια
Είναι βαθύ το μωβ, το κατεβόδιο μακρύ
κι ο δρόμος χάνεται μέχρι την τελευταία ρίζα
μέσα στην πέτρα που το βράδυ στο κρεβάτι μου κρατώ,
ζεσταίνω έτσι την καρδιά σου θαρρώ..
Μόνο σα θα φωνάξεις "πέτα κοντά φτερούγα!"
το παραπέτασμα της λύπης θα σκιστεί
και η πυξίδα τοποτηρητή θα δείχνει πως υπάρχεις
-Υπάρχω νοητά σαν ένα ρεύμα ηλεκτρικό
τις φλέβες σου να διακινεί μέσα σε κάμπους,
ν'ανθίζουν τα έρημά τους..
.