λεξόπλασμα

πιο πάνω αν σταθεί μια λέξη
μαντήλι γνέφεις
χάνεται το λιβάδι με τα ανοιχτά στόματα
το τελευταίο χαρτάκι μελανό
στάζει νεκρά αρώματα
ο κυνηγός χαϊδεύει ρίγος
ράχη στιλπνή το ελάφι
που τον κοίταζε στο κέντρο του μετώπου
και του'κλεβε το κρίμα
ξαστέρωνε με σφαίρα ασημένια
μωβ ανεμώνες γύρω
όταν εσύ με κύκλωνες όλα τα χάδια
τέτοια βρυσούλα οράσεως τα όνειρα
με ξεραμένα χείλη
να ξημερώνεις εξωραϊσμό κενού
για να ισορροπείς τους νόμους αλαφροπατώντας
και τα αξιώματα να καταρρίπτονται αλλού
καμία μάχη δεν υπέκφευγε τα θύματά της


 "ΠΟΛΥ ΤΟ ΡΙΞΑΜΕ ΣΤΟ ΛΑΜΔΑ ΤΗΣ ΟΔΥΣΣΕΙΑΣ
Πολύ το ρίξαμε στο λάμδα της Οδύσσειας κι ένα τριαντάφυλλο από απέναντι διεκδικεί τα διακαιώματά του…Στο κοινοβούλιο φυσάει ένα αεράκι από κυκλάδες βόρειες… Ένα κορίτσι με περιμένει πίσω από ένα πληκτρολόγιο που αντίς γράμματα έχει άνθη. Είναι κακό να περιμένει. Θα διαμαρτυρηθεί το πρωινό αηδόνι που την κοίμισε. Τα γιασεμιά της αυλής βαθαίνουν την πικρή τους ρίζα ν’ ανεβάσουν άρωμα… Ένας ερωτευμένος είμαι πάλι κύριε, που βγάζω νόημα κι απ’ το ασήμαντο. Ο Μάιος μόλις φάνηκε ορθοπεταλιά με το ποδήλατο. Έχει στην πλάτη χάρτινα φτερά κι είναι Αλβανός με σώμα ένδοξο… Η μέρα ακουμπάει στο λευκό τοίχο για να στηριχτεί κι ανασηκώνει το καλτσάκι της. Κορίτσι όμορφο με το φρύδι μαύρο και το στήθος άγουρο. Ανοίγω το τεφτέρι που φυλάω λέξεις τις πολύτιμες και υποδέχομαι το Μάιο γράφοντας: ευλογητικιά, παράκηπος, πλανέτο, γυροποταμιά, αχινοποδάτη, παιγνιώτης, ξωμονάστηρο, φουντάνα, ερημοτοπιές, ερωτικόβρυση, νησόπουλο, ανθόμοιος, αστροφύτευτη, ανάριμα, στεναξιά, ερημανθρωπία, αγριοκόριτσο, άκηπος, καλλίπενθος, ανεμοκαίγομαι, αλγινόεσσα, οργικό, κρημνιώτισσα, μπηχταράκι…Λουλούδια, πάρτε λουλούδια κύριε, λόγια ελληνικά…" 
Γιώργος Μίχος