ο χειμώνας μουλιάζει εδώ κοντά
χάσου και συγχώρεσέ μου τα δεμένα χέρια
αλίμονο δεν φτάνω
ζω για να ονειρεύομαι πως θα ζήσω
δυό μίλια γλώσσα και χεροπόδαρα κουλά
δεν πετάνε ούτε μία νυχτοπεταλούδα
Περπατώντας στο λιακωτό ήλπιζα το χαράκι του ήλιου
να μου κρατάει το χέρι, πέρα απ΄το τότε,
όταν δε θα υπάρχει η σκιά μου
πηχτό σκοτάδι
κι ούτε το φεγγάρι δε διορθώνει
τα συστηματικά σφάλματα των εποχών
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου