να με κοιτάς με το μαλαματένιο σου πρόσωπο
τόση βροχή μετά
με το μαλαματένιο πρόσωπό σου
σοβαρό δίχως κελαηδίσματα
τι εδώ να περιμένω γονυκλινής στο δόγμα
τυφλή παλίρροια έρχεται
κοχλάζουσες, αφρίζουσες να με λυτρώσουν,
τα κουδουνίσματα και τα βελάσματά τους από μακριά,
ποτάμια άπονα να ξαγρυπνούν ορμές για να τις υποστείς,
για να τις προσπεράσεις,
οι λέξεις
τις άμορφες ώρες, τις μικρές της ύπαρξης
δεν ήρθαν για να με ζητήσουν,
να με προβλέψουν ήρθαν
περαστικά πτηνά διανύουμε το τέλος εποχής
μια προσευχή σε φουσκοθαλασσιά
για τα παιδιά των περασμένων χρόνων
που στον αφρό δονούνται στραγγισμένα
ψάχνοντας τα μικρά τους καρυδότσουφλα για να αρμενήσουν ως εκεί
από το άλφα στο ωμέγα
κι ύστερα να τα κλαις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου