"και βγαίνει απ΄την Άνοιξη με μια λαβωματιά"

ακολουθώντας μία έκρηξη
σε μονοπάτια βρέθηκα κομματιασμένη,
αστερούσια σκόνη,
μέσα σε μια λερναία ύδρα πιθανοτήτων,
αβέβαια ως τα πιο μύχια λημέρια,
απόμεινε μία στιγμή ευδαιμονίας
με τους φίλους -παντού τόπος-
μα τούτη η μέγγενη της εξαφάνισης άκαφτη δυναμώνει
η ανάσα βλάσφημο ρολόι
δύο φορές το δείκτη μακριά σου προσπερνά
μαύρο καιρό φαγώνεται ο βράχος,
ούτε το φως, σκοτάδι ούτε, δεν ανάβει,
δεν θα σημάνει τίποτα η γνώση
μόνο τα μάτια δυσκολεύουν κι η σιωπή κεντά