φοβάμαι μήπως μπερδευτείς σε φώτα
για μένα δε φανείς
σήμερα παρακάλεσα τον ουρανό
για το μικρό το όσο άσπιλό μου
να στείλει την ευχή σε ρότα
μαζεύω θάρρος, μαζεύω ρόδια,
σχεδιαγράμματα, χάρτες, διαφυγή,
αλλά ανυπόμονη που ακόμα βλέπω την σκιά της
πόσο βαριά, πόσο αργά ανεβαίνει στα ψηλά
έβαλα κλάματα βουβά
πως όλα στάχτη πάνω μου θα πέσουν
σαν και πρώτα
μήτε η ευχή, μήτε το φως
μήτε του σπουργιτιού το όνειρο
χτύπος στο τζάμι θα σπάσουν
πουλιά που μπερδεύονται
σε κλειστό παράθυρο
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου