και το πιο αλλότριο δικό σου να είναι
λιμνάζεις διδάσκοντας τα ίδια στον εαυτό σου
η κλειδαρότρυπα χάσκει μακριά από το κλειδί της
Απ΄τις χειρολαβές κρατιέμαι να μην πλήττομαι τυφώνα
δεν είναι φρούτο πεθυμιάς το μελάνι
το χόλιγουντ βρίθει αστερισμών λαγνείας
είναι το συναπάντημα της πείνας μιας ζωής
που γλυστράει επιδεικτικά
"κυνήγησε με δε θα με πιάσεις"
αγγελούδι μου κατέβασε την στον καινούργιο λάκκο
ο χρόνος βγάζει γλώσσα όπου φτάνει
τα κουαρτέτα σιμώνουν τους εραστές του κλασσικού
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου