μελάνια ασύρματα

Δε βγαίνουν οι λέξεις σαν εσύ θριάμβου
Λειοτριβείο και καμμένες πέτρες, όχι φώτα
Εμπόριο κυττάρου να κάνουμε
για να πεθάνουμε πιο γρήγορα
όσο τους κύκλους σου θα αναδεύεις
κύκλος δε με ορίζει
Με το σπαθί θα χτυπάω
έπειτα θα σου χρωστώ ερυθρά αιμοσφαίρια αναδρομικά
πάψε άμμο να φυσάς στο μονοπάτι
ο σκαφτιάς οργίζεται παρατώντας το τυφλό
και ο χρόνος ξαπλώνει ραχάτης
ένα πτηνό εκλιπαρώ για να παρηγορούμαι από τα φτερά του
το φαρμάκι μια μέρα ζαχάριασε μονομιάς

κι όπως ρούχο απόκοσμο, μαζεμένο το απεγδύθηκα
αυτό και των σπλάχνων την άρρωστη ράχη
στο τελευταίο μάταιο παρανάλωμα σεντονιών
αποφάσισα άδειο δισάκι

Η μοναδιαία ουσία συνομιλεί με άλλη σφαίρα
γι'αυτό εγώ ερημώνω ανίδεη

Αν έβρισκα μία έστω μετάφραση
δε θα μου φύτρωναν τόσες ακατάλληπτες γλώσσες
μάταια να πολιορκούν μια μάταιη ανάγκη
κι όλο φθήνουν ανεκπλήρωτες σε μια αίθουσα λες πεπρωμένου 

του έρωτά μου οι εικόνες