Κοιτώ το επόμενο είμαι και είμαι μοναχός
Στριμώχτηκαν οι χαραυγές που σ΄έβλεπα να παίζεις
με τις μεγάλες ανοχές μιας άγουρης ματιάς
τώρα ραγίζοντας, ψίχουλα ανθρώπινα διαλαλώ,
τα όνειρα εκπαιδεύονται με δαγκωμένη πλάτη να πετούν
κι εγώ σκαλώθηκα στη μέγγενη του πλήθους
τριγύρω οι φυλές ασφυκτιούν
λιπόψυχοι, διεστραμμένοι, εκμεταλλευτές,
φόνοι έρωτες, αποκαμωμένοι, αλχημιστές,
καυτές ανάσες των πνευμάτων και μια σιγουριά
όλοι στον ήλιο σπρώχνονται για μία θέση
Τι να καραδοκεί εξόν το άγριο φτεροκόπημα να μείνω ζωντανός;
Ηλιόφωτε πέτα κοντά
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου