Τρίτη 19 Μαρτίου 2013

του χάρτη

Ακολουθούν λες και είναι η ουρά σου
όπως η ουρά από το πέπλο μιας νύμφης
μια μέρα και 2 δεκαετη φωτός στα πρώτα πετάγματα,
η άνοιξη στην Ανεμόπολη της καρδιάς σου
ακολουθούν και τρέχουν πιο μπροστά οι εικόνες
σαν τα τσομπάνικα σκυλιά που κυνηγιόσουνα
στη μηχανή με την κάλπικη ισορροπία στις στροφές
και την σκόνη να γίνεται η πιο αγνή παραίσθηση στο στόμα
η πιο στυγνή αλήθεια της ομορφιάς
Τρέχουν πιο μπροστά όταν ασθμαίνεις από κούραση
και λύπη που τώρα όλα μονάχα εντός σου κατοικούνε
και που προβάλλονται ξανά
όσο οι μέρες ζημιώνονται της απουσίας των τοπίων
της αγκαλιάς και της αδυναμίας να κατακτήσεις μια δεύτερη λάμψη τους

2 σχόλια:

  1. Με γεια όλα τα καινούρια :-)

    Η πιο σταθερή ισορροπία είναι αυτή πάνω στη μηχανή. Ειδικά στις πιο απότομες στροφές.

    Βρε τι έπαθα το ον το απαλλού... Μπήκα να γράψω δυο λέξεις και κόλλησα με τα βιντεάκια σου... Σαν χάχας κάθομαι και τα βλέπω ένα-ένα...

    Κι αυτή η Ανεμόπολη, με χτύπησε απότομα σαν προορισμός που δεν τον γνωρίζεις από πριν και ξαφνικά τον ανακαλύπτεις κι αρχίζεις να ψάχνεις το στίγμα του στον χάρτη...

    Φιλιά... Ένα για σε σένα και ένα για τα ανεμογραφήματά σου...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ασάλευτε,

    Ευχαριστώ..ε μπήκε η άνοιξη, καταλαβαίνεις τώρα..να ξεβάφουμε τη μαυρίλα στο φως :-)

    "Απαλλού" ποιός είπες ότι είναι; Ο τελευαίος χαρακτηρισμός που μου χαρίστηκε προσφάτως: "αμφιλεγόμενη"! Πσσσσσ! καλό ε; και τώρα ψάχνω να μετρήσω τις αντιφάσεις μου και τα μυστήρια :-D

    Ευτυχώς που για τις λέξεις των άτεχνων υπάρχουν οι εικόνες και οι μουσικές των έντεχνων- Αν δεν μπορείς να το πεις ζωγράφισέ το..
    Ατεχνοι αλλά όχι άκληροι τώρα που το σκέφτομαι.

    Έλα την ξέρεις κι εσύ την Ανεμόπολη ή μάλλον καλύτερα εσύ χιλιοταξιδεμένος έχεις αγαπήσει πολλές. (Η δικιά μου εδώ είναι το Λιμένι κάτω απτην Αρεόπολη Λακωνίας. Τα ωραιότερα πετάγματα στο δρόμο για τη θάλασσα. Η καλύτερη κρυψώνα από τον "πολιτισμό" -ήταν..)



    ΑπάντησηΔιαγραφή