Στο βάθος της θάλασσας μία λευκή κουκίδα γράφει το μπλε
και απομακρύνεται στο αφανές της περιφέρειας
Για όσο φαίνεται, τρέφεται ως τα πέρατα το άψυχο δωμάτιο
Η χαρά πάντα καιροφυλακτεί στην ίδια άκρη
Μέχρι να φανεί στην πόρτα
το πρόσωπο, τα χέρια, ο κήπος, το στόμα.
Για μένα να ρθείς
Αύρα είναι... ναι... αύρα...
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα είναι ήλιος στο παράθυρο κι όμως εκείνη η αύρα να φαντάζει η πιο μεγάλη ευκαιρία για να ζεσταθείς.
ΑπάντησηΔιαγραφή