Παρασκευή 14 Σεπτεμβρίου 2012

οι χορευτές

Γίνε Ξε-Γίνε
γυμνώθηκαν τα σπλάχνα από το μουρμουρητό
οι ελπίδες κατρακυλούν από τον ουρανίσκο
καθώς η σφυριά νικάει το κοίταγμα
που έχει προφυλακιστεί
στα έγκατα του είναι
Θα'ναι χρόνια ολόκληρα
δεν μπορώ να ανασάνω γιατί τώρα ξυπνά
πέντε βήματα από πάνω
κι η θέα του υπογείου εκκωφαντική
Τρυπάμε με το βλέμμα του ήλιου το πύρινο έρμα
κάθε δύση που εξασθενεί
μήπως καταφέρουμε να έρθουμε
ο ένας στη θέση του άλλου
στην αγκαλιά του άλλου
να νοιώθουμε πώς όλα έχουν αφεθεί
πως ο Θεός μας αφήνει ελεύθερους
να φύγουμε με τα σώματά μας
σε τρικυμισμένη θάλασσα
όπως τα μικρά ξεριζωμένα άλγη των βράχων

4 σχόλια:

  1. Πρέπει να έχεις περάσει αμέτρητες ώρες, εκεί τα ξημερώματα, κοιτάζοντας τον ήλιο κατάματα. Και μετά μου λες πως εγώ έχω δυναμώσει την επίφυσή μου... Γενναιόδωρη ε, γενναιόδωρη :-)

    Πάω να πετάξω την πένα μου και να σκίσω τα χαρτιά μου...

    Δεν περιγράφω άλλο...

    Αλλά πριν, σου αφήνω ένα φιλί...

    Καλημέρισέ τον αύριο και εκ μέρους μου καθώς θα τον κοιτάζεις...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ασάλευτε, ήτανε "μόνο" "ένας" συγκλονιστικός συντονισμός μας!
    Στο ίδιο πλήρωμα δεν είμαστε άλλωστε; Εσύ το πιάνο κι εγώ η ουρά σου :-*
    Είπε: -καλημέρα! ο ήλιος και να φυλάξεις τα γραπτά σου. Όσο για την πένα και να θες δεν μπορείς να την πετάξεις εκεί που είναι αλυσοδεμένη.. :-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Να σου πω την αλήθεια, δεν το κατάλαβα, ολόκληρο, αλλά όσο μπόρεσα, μου φάνηκε ωραίο. Ο καθένας απλώνει στο χαρτί τα προσωπικά του βιώματα, με μια ιδιαίτερη τεχνική, όσο αφορά την ποίηση. Καλό σαββατοκύριακο. Να είσαι καλά και να περνάς, όμορφα. Με χαμόγελο και αρκετή, έμπνευση.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Γεράσιμε, όλα σπαράγματα του είναι- ναι. Πίσω και πάνω απ'όλα το χαμόγελο. Όλα καλά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή