δεν είχες χώρο να σμιλέψεις μία γωνία υποβάθρου;
ποιός από όλους θα πει ήξερα;
γιατί απόμεινα μονήρης σε όλα τα στρώματα αλλά ξέρω
γνωρίστηκα με τα αόρατα κι έφτασα δόκιμος υπογείων
όσο η άλλη αδόκιμος διαβαίνει μπροστά σου
απροσδιόριστη αξίας να την παρατηρήσεις, πεζή κι αφτέρωτη ως πάντα,
τροφή έγινα που κάποτε δειπνούσαμε μαζί
κι ακόμα βαδίζω την αγάπη πλάι σου Ξένε
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου