περνώντας έξω απ'τον παράδεισο
κι οι φράχτες υψώνουν αντιρρήσεις
τέτοια σφραγίδα ελλιπούς που κουβαλάω
κάποτε έρχονται μέρες θανάτου όταν αθανασία οσμίζεται
το νήμα που μυστικά με τραβά κοντά σου
μακραίνω μα δε σε βρίσκει
πίσω κοιμούνται και ξυπνούν τα νωτισμένα από πάχνη τοπία
κι οι αγκαλιές ανθών ξυραφίζοντας
Ακροπατώντας, γκρεμίζεται
η φυσιά του ανέμου απ'το παράθυρο
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου