με κλειδώνεις σε τροχιές που εξουθενώνουν σπουργίτες
το κατακάθι είναι φτιαγμένο από κύκλο
βαραίνω κι ανασαίνω το θειάφι
μη μαρτυράς πως οι χαρές φτερουγίζουν μακριά
σα δύο πλάνα χέρια που κρατούν ένα περιοδεύον φύλλο
ξεγελώντας το χρόνο σε μια εργατική τους στάση,
μια χάρτινη εικόνα, μια γεύση από τη ζωή των άλλων,
αγάπη μυθικός εωσφόρος
και όλο να ξεφυλλίζω το ίδιο
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου