όταν αποχωρίζεται του κόσμου που ανέλαβε
να του δώσει ζωή σε σκυτάλη
τότε δεν ήξερε σε ποιό βάθος χαράδρα θα πέσει να τη χάσει
ποιό υψόμετρο θα σκαρώσει να τη χαρεί και να ελπίζει
δέκα του επώδυνου δευτερόλεπτα
και μέτρα να του πάρει για τα μέτρα του
ώσπου να ελευθερωθεί και πάλι
στα χέρια έχει μείνει μια κορδέλα
και τον βγάζει στο ανάμεσα του μίσχου για μια μέρα,
για ένα μήνα που φαντάζει πάνω από τους άλλους
μ' ένα στεφάνι να ευωδιαζει
Θα τον τυλίξει όπως κάθε χρόνο με τα ίδια ρίσκα
δήθεν για ένα άγνωστο ταξίδι σε πολλά υποσχόμενο προορισμό
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου