οι πόρνες τραγουδιάρες αγκαλιάζονται
βαμμένες δέρματα στιλπνά αλληλεγγύης,
μικρόφωνα αγάπης ακκίζονται,
φιλίες γυναικών πλεγμένες δάκρυα
κυλάνε την αιρετική και την αόρατη εποχή
ερώτων μάταιων δαπανηρών
πόσο πάει η τιμή σου
λευκά τα μποντουάρ και οι καρέκλες
που η δύση καθεμιάς απάνω τους ξαπλώνει
του τίτλου της τη φορεσιά
και την κορμοστασιά της
στα κρεμαστάρια τις λεπτές δαντέλες
διάλεξε τη δική σου
θαμπός καθρέφτης, κουρτίνα βαριά
σίδερο πυρωμένο η πληρωμή σου.-
Μόνο αν είναι πύρινος ο λόγος μπορεί να χαραχτεί πάνω σε μεταλλικό έλασμα...
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο κήτος μου ξερνάει εμένα... Το δικό σου ξερνάει φωτιά αλλά εσένα σε κρατάει μέσα του...
Σε φιλώ...
άλλο ένα παράξενο όνειρο ήταν Ασάλευτε, ένα παράξενο όνειρο...αλλά που μου άφησε την πεποίθηση πως υπήρξε...- έπρεπε να το καταγράψω ;-)
ΑπάντησηΔιαγραφήαφού με κρατά το κήτος σου λοιπόν δε θα γυρίσω να του σκίσω την κοιλιά του. εξάλλου ο νοτιοδυτικός πάντα κρατά το σύννεφο μαζί του. έτσι είναι -και ευτυχώς- κάποιες νομοτέλειες.. φτωχή η νόησή τους αρχικά έως ώτου γίνουν βίωμα και αληθινό κέρδος.
Φιλάκια πολλά
Σήμερα τόλμησε και έκανε την εμφάνισή του το παλιόψαρο. Το έγδαρα και το έχω απλώσει στην κουπαστή σε λωρίδες να το κάνω λιαστό :-)
ΑπάντησηΔιαγραφήμμμ...λιαστό ψάρι! τρελλή λιχουδιά! ;-)
ΑπάντησηΔιαγραφή