Αρμαδώρος πέρασες μέσα μου
σταυρώθηκαν οι δρόμοι μας το απομεσήμερο
εκεί που σχίζεται στα δυό του πλοίου η μαβιά σκιά
στην κόψη της πλώρης
πέφτεις ν'αγκαλιαστείς με τ'άγρια λευκά της
π'ανθίζουν ρόδα
κι ύστερα κραταιός αφήνεσαι να επιστρέψεις
στα μαύρα του υγρού καθρέφτη βάθη
δρόμος ανεξερεύνητος μακρύς
έχει τη ρότα του νερού
στρίβει, γυρνά να μάχεται,
βρυχάται και κοπάζει
άφαντος έγινες
μετρώ τα ιστία μου
ξέπνοα λερωμένα
κι ο άνεμος αντίθετα βάλθηκε να φυσά
Κοίτα σύμπτωση...
ΑπάντησηΔιαγραφήΑπό ιρόκο είναι φτιαγμένο το μπρίκι μας...
Σκαρί, βρεχάμενα, κουβέρτα και κατάρτια...
Αντέχει στους κόντρα ανέμους...
Τελικά σου κάνει καλό η κατάδυση στις τάφρους και η καταγραφή των βρυχηθμών τους...
Μετά γεννάς θαύματα...
Σε φιλώ...
Ασάλευτε, κι είναι μια τάφρος ζωντανή, ανοίγει κλείνει τόξα, απύθμενη, ποιός ξέρει πόσα ψάρια ηλεκτρικά κοιμίζει στα σπλάχνα, να ψαρεύουμε, πόσα μαργαριτάρια κόμπους, να κλαίμε, να γελάμε- ένα κουβάρι ατέλειωτο τα βάθη ξετυλίγει..
ΑπάντησηΔιαγραφή