Δευτέρα 1 Ιουλίου 2013

το χτένι

Με βελονίζει να μοιράζομαι το μύχιο
στων δαχτύλων τις άκρες
και όχι μέσα απ'το σκοτάδι του λάρυγγα
φθόγγος οικείος να συναντώ χαλαρό το πρόσωπό σου
να κάθομαι μπροστά σου οκλαδόν
και καταπάνω σου να σβήνει
το σίγμα τελικό και η ντροπή
φίδι που με χλευάζει άνυδρη βρύση
χαροπαλεύοντας την ουρά του

Μα όχι.
το καλοκαίρι ακόμη δεν το μοιραστήκαμε
ακόμα δε γιορτάσαμε τους άγιους χρόνους,
Συγχρονιστήκαμε ως τα εγκόσμιά σου,
τα συναξάρια σου διανύοντας
Θέλω να χτενίσω όλους τους κόμπους,
να λυθούν οι δρόμοι φωτεινοί ολόγυρα
να χυθώ σαν ξέφρενο άτι
των σειρήνων αμελώντας τα δάκρυα
αστράφτοντας μέσα στο κίτρινο έλος της μέρας
καθαρή, αγέρωχη, δεύτερη μοίρα
με το χτένι στα δόντια,
το χέρι σου απλωμένο
να μου κλέβει τις φωνές για πάντα
παραμερίζοντας τον καλαμιώνα
της παραμορφωμένης δύσης

Θα λιώσω το φόρεμά μου αργά ή γρήγορα
και θά'ρθω.

5 σχόλια:

  1. Πειρατικό πέρα για πέρα! Πεισματάρικο! Ελπιδοφόρο! Ξεσηκωτικό! Γεμάτο υποσχέσεις αλλά και απειλητικό!

    Μήπως να το σκεφτείς να γράψεις τον ύμνο μας;

    Μου άρεσε τρελά!

    Σε φιλώ πειρατόνι μου...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ασάλευτε, εσένα όλο σε καταπίνει εκείνο το μεγάλο ψάρι και μετά σε πετάει ξαφνικά στα χωράφια μου... Μα τι σόι συμφωνία έχετε κάνει; Τι σόι ανταλλαγές; :-D

    "Απειλητικό" λέμε τώρα και καλά...με τη λογική άμα το πάρεις τα φουστάνια είναι άβολα για να σκαρφαλώνεις στα κατάρτια ;-)

    Να γράψω εγώ Τον Ύμνο; Δε θες να το ξανασκεφτείς καλύτερα; Μου βάζεις φωτιές στο κεφάλι :-D

    Σε φιλώ. Με κουράζει ο γυάλινος κόσμος μας. Δε θα σπάσει ποτέ να βγει επιτέλους από τη γυάλα του;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Eντάξει λοιπόν Καπετάνιε, πες στο ψαρι σου ότι θα δηλητηριαστεί αν με κρατήσει για πολύ μέσα στην κοιλιά του ;-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Η συμφωνία των αναλλοίωτων χρωμάτων λέγεται. Κι αν θέλεις να μάθεις τους όρους της δεν θα σου τους πω. Δεν προδίδω ποτέ τις συμφωνίες μου. Αλλά μπορώ να σου πω τι ανταλλάξαμε. Θαύματα! Ναι, κάτι τόσα δα μικρούλικα θαύματα που δεν τα βρίσκεις σε ολόκληρη την οικουμένη όσο και να ψάξεις. Καλό το ντιλ, δεν φαντάζομαι να διαφωνείς...

    Υπάρχουν πειρατίνες με φουστάνια που βάζουν κάτω τους πιο σκληροτράχηλους πειρατές... Να δεις πώς σκαρφαλώνουν στα κατάρτια να τρομάξεις... Αλλά άμα ζορίζονται από τα φοσυτάνια υπάρχουν και τα παντελόνια για να καταργούν τα προσχήματα...

    Όχι, δεν θέλω να ξανασκεφτώ τίποτα. Δεν μου αρέσει να σκέφτομαι κάτι δεύτερη φορά. Συνήθως οδηγεί σε δεύτερες σκέψεις και δεν είναι της ιδιοσυγκρασίας μου... Μπορεί να θέλω να δω να καίγεται το κεφάλι σου, πού ξέρεις; :-)

    Ο γυάλινος κόσμος μας έχει ένα μεγάλο ράγισμα στο κέντρο του... Σαν από πιστολιά να έχει γίνει... Και παρά το άθραυστο της κατασκευής του κοίτα καλά που αρχίζει να εξαπλώνεται αραχνοειδώς προς τις άκρες αυτό το ράγισμα. Με αυτό τον τρόπο καταρρέουν τα μεγάλα γυάλινα παραπετάσματα... Αργά αλλά σταθερά...

    Όσο για το ψάρι μου, μόνο εγώ και ο Ιωνάς τα καταφέραμε να βγούμε από μέσα του. Μόνο που εκείνος την κοπάνησε μία και καλή ενώ εγώ μπαίνω και ξαναβγαίνω. Μια μέρα μου είπε ότι το μάγεψα και από τότε με αφήνει να μπαινοβγαίνω ελεύθερα. Τώρα τελευταία μάλιστα έπαψε και να με ξερνάει. Ξετρυπώνω μόνος μου όποτε το αποφασίσω :-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Ασάλευτε, θέλω κι εγώ μια τέτοια συμφωνία κι ένα ψάρι σαν το δικό σου. Δεν υπάρχει άλλο; Τι στο καλό;
    Τώρα που το σκέφτομαι πάλι νομίζω πως ξέρω μόνο μία συμφωνία που να μην την ξεπερνά σε θαύματα καμία άλλη...κι αν είναι έτσι, είσαι πολύ τυχερός -η αθανασία μέσα από το κύτταρο
    Κοίτα να δεις που συγκινηθηκα με τα 'ραγισμένα γυάλινα παραπετάσματα'..μακάρι να μπορέσουμε όλοι

    Αυτό δεν είναι ψάρι τέλος πάντων..αυτό είναι τσίρκο ολοκληρο! :-D

    ΑπάντησηΔιαγραφή