τι αρθμό να έχω να φανερωθώ;
τι να λογοδοτήσω;
αν ήθελα, καινούργια γη
πέτρα, φύλλο, πνεύμα, χτύπο καρδιακό και φως
πώς να δημιουργώ;
πώς σαν σοφός πατέρας,
με τους προγόνους μου να μετρηθώ;
πώς άξιος συνεχιστής της ιστορίας να εγγραφώ,
ναούς ενόρασης να με κληροδοτήσω,
και μεγαλεία των τεχνών;
κι αν ήθελα..γιατί;
τι θα κερδίσω;
τάχα δεν είναι χώμα αρκετό εδώ οπού γεννήθηκα;
τον πόνο και το θάνατο να καταμαρτυρώ,
να κονταροχτυπιέμαι;
στο κύτταρό μου άραγε μπορώ να τον νικώ;
το θείο αν φτάσω, θείο θα γενώ;
Μέσα στην πλούσια γη εγκλείστηκα
σα μοναχός να γονιμοποιώ σκοτάδι
σαν πεταλούδα να ξεπεραστώ
χορτάτος κατηγόρια
Σκονίστηκα κι αγκάλιασα ως το βάθος των λυγμών
κουράστηκα
κι αν ήξερα
δε θέλω πέραν τούτου άλλο να γνωρίζω,
Βαδίζω ορίζοντα άγνωστο και πηαίνω
ίσως με βρεις, ίσως σε ιδώ...
Είναι υπεροχες οι σκέψεις σου...
ΑπάντησηΔιαγραφήΚι αν κάπου-κάπου έχεις ερωτήματα, νομίζω σου τα απαντάει όλα πολύ καθαρά ο εαυτός σου... Και μέσα απ' αυτή τη διαδικασία φτάνουν και σε όλους όσους έχουμε παρόμοιες απορίες αυτές οι απαντήσεις...
Όλα ένα ίσως είναι... Σε ένα ίσως βρισκόμαστε... Με ένα ίσως πορευόμαστε... Κι αυτό το ίσως είναι ένα φως που ακολουθώντας το μπορεί να μας δείξει τον δρόμο...
Ίσως...
Ασάλευτε, παθαίνοντας και μαθαίνοντας, δεν είμαστε;
ΑπάντησηΔιαγραφήΕρωτώμαι γιατί δεν οικοδομώ ως απόγονος ενός λαμπρού πολιτισμού... Γιατί δεν είμαι ικανή αδερφέ ξέρω κι εγώ..έχω μυαλό χόμο σάπιενς γι αυτό ή απλά διότι δεν έχω ανάγκη να εξελίξω τον αρχαίο ελληνικό πολιτισμό, να ανέβω πάνω σε όλους τους πλανήτες για να καταλάβω ποιά είναι η ζωή, η ομορφιά, η ασχήμια της και μέχρι πού... Ίσως να είναι πιο απαραίτητο να δούμε όλοι από την αρχή τι σημαίνει σεβασμός προς τη ζωή μαζί με όλα της τα πλάσματα, να μάθουμε να συνυπάρχουμε και ν'αγωνιζόμαστε για τη διατήρησή της γύρω μας, μέσα μας..
ΥΓ. έχε υπόψη πως έχει δραπετεύσει από το κλουβί του το μεγάλο σαλάχι και πριν το αντιληφθείς τρώει τ'απομεινάρια του πάρτυ και ότι μηνύεται πάνω στο κατάστρωμα ;-)