ου-τοπία

 Η προστακτική του έξαφνου οράματος
"όταν σπάει ο θώρακας, πονάς"
 μιας αντιλόπης που τσακίζεται από ένα τσιτάχ,
θα πει βαυκαλίζω μέσα μου την κτηνωδία
με την άγρια ομορφιά από τον κόσμο έκπληξη της φύσης,
Ταξιδεύει βότσαλο σε ποταμό της Ανταρκτικής
και σπόρος φυτρώνει στην Σαχάρα,
Γιατί το ουρλιαχτό θυμάτων νυχτώνεται και ξημερώνει
και το παράπονο ατιμασμένων φτιάχνει λίμνες
Το μίσος δαιμονίζει επ'αόριστον τη μόνη ουσία
Μαύρη πυκνή και αδιαπέρατη ως πίσσα ρέει τώρα παντού.
Να είμαι αδιάφορος, να  μη νοιώθω τις βαθιές λύπες.-