αναστατώνοντας τις στέρεες παρατάξεις σου

 Ίλιγγος ζεστός, πού πατάς;
πάτωμα δεν υπάρχεις
Κάτω σου ανοίγεται φαράγγι
κι απόκοσμο αναδύεται ονείρου φως
Μία στιγμή βλέμματος ζώντας, στο ταβάνι περπάτησε
Η ζάλη φτάνει ως τον ουρανό, η ζάλη..
και το μικρό πουλί που μέθυσε
κι απο κλαδί κρεμάστηκε σα νυχτερίδα
Μην το αφήνεις να σε επηρεάσει
Έλα στο ίχνος μου και γύρε
πάνω μου
σα μόνη ποτέ να μην είμαι
Πετώ ψηλά μέχρι το τέλος
Μία στιγμή νομίζοντας πως αγαπιέσαι