το ρόδο

Μεγάλωσα στον απολογισμό
Κι όσο ακούμπησα ως εδώ, ήταν σε κούφια στήθη 

Και σαν αρχίσαν να μικραίνουνε οι μέρες,
Ετοίμαζα ξανά το νεογνό
Είναι το νέο δέρμα ροδαλό, γυαλίζει,
Κολλά σαν πρώιμη πληγή
Κι ας έτρεμα τον αποχωρισμό,
γιατί βρυχόταν από πάνω μου φοβέρες

Όμως ταξίδι στο ταξίδι πάλι με βρήκα εκεί
οπού δε με περίμενα

Όσο μακριά στη σκέψη μου, στο τέλος να γυρνώ στο χιλιοστό
νά'ναι απόγευμα κι η δύση με ένα φως που αχνίζει...