Παρασκευή 25 Μαΐου 2012

χαμηλό


Τις μέρες της σκιάς έρχομαι σαν άοπλη
Εκείνο ξεκουράζεται στην σπονδυλική μου στήλη
Στα δέντρα του δρόμου, τα μωβ των λουλουδιών τα πορφυρά, κραυγάζουν
Για το δάσος που δε χάνεται κι ας έφυγες εσύ
Που κρύβεται εντός και περιμένει να ζωντανέψει.   Εμπρός μου σα δάσος ξανά
- και όχι σαν άνθρωπος δάσος...



Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου