αξέχαστα τρέχαμε κι είπες
"δες μας συρμοί ξέγνοιαστοι
πώς μάχονται οι ανέμοι μες στον κόσμο"
κυματιστά λυγίζοντας κλωνάρια και ανθούς χρωματιστούς
μη με ξεχνάς σπαθόφυλλό μου
ν'αναποδογυρίζουμε μαζί τ' αστέρια σε αγρούς
λυτρώθηκαν τα χέρια να σκαρφαλώσουν παρυφές
όταν αδημονείς στο στόμα σου να φέρνεις δυόσμο
στο μεσουράνημα του ήλιου να βάζεις γέλια
κι όταν αυτός βουλιάζει με τα χρώματα του λάθους
έρωτας θά' ναι και καημός του πάθους
στο γκρίζο βιος που φεύγει δίχνως άχνα
αλλόκοτα τον πηγαιμό στον ουρανό ν' απολαμβάνεις
αλαφροϊσκιωτος κι αποσπερίτης να γυρνάς
πάνω σε τραίνα να τραβάς γραμμές
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου