Γέλια, καθρέφτες εξαφνες χαρές κι ο χρόνος να λυγάει μπροστά. Ήρθα.. Μπροστά σου.
Πέμπτη 28 Φεβρουαρίου 2013
Δευτέρα 11 Φεβρουαρίου 2013
απόδημα
Πως οι άνθρωποι στο τέλος φεύγουν μακριά από τους άλλους ανθρώπους
σαν άγγελοι
μου έδειξαν οι πλάτες τους τη δύση που'ταν ακομα κίτρινο το πρόσωπο του ήλιου
Kρύφτηκε πίσω από το σύννεφο κι έγινε σκιά φωτεινή μέχρι το βύθισμα
αφήνοντας ένα μούδιασμα για τις μνήμες
Δε θα θυμάμαι τίποτε άλλο στο τέλος παρά μονάχα τα σημάδια της φύσης
σε όσα μέρη γύρισα
σαν άγγελοι
μου έδειξαν οι πλάτες τους τη δύση που'ταν ακομα κίτρινο το πρόσωπο του ήλιου
Kρύφτηκε πίσω από το σύννεφο κι έγινε σκιά φωτεινή μέχρι το βύθισμα
αφήνοντας ένα μούδιασμα για τις μνήμες
Δε θα θυμάμαι τίποτε άλλο στο τέλος παρά μονάχα τα σημάδια της φύσης
σε όσα μέρη γύρισα
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)