απορροφώ και ανακλώ
όσα η ζωή με στρόβιλο πάνω μου ξεφορτώνει,
δέντρα, εντολές και χιόνι ως το λαιμό
και χίλια μύρια πράγματα οι φυλακές,
πάθη, βουνά, τη λάσπη,
θάλασσα, λάθη στα μηνύματα,
δόντια η αγάπη και καρφιά ο ουρανός για τ'άγουρα φτερά,
όνειρα σε χαμένα δάση κι οι θάνατοί τους,
ύστατες πνοές κι αγγίγματα,
ο κλέφτης, ο χαμένος, ο αγαπητικός, ο αδερφός στην πλάτη
σε κάθε βήμα μου για σιγουριά,
μια μαχαιριά,
εκεί πού στρώναν να πεινώ,
που έτρωγαν να πονάω,
να γονατίζω εκεί που κείτονταν αναπαυμένοι,
εγώ και τα κομμάτια τους που είμαι
εγώ και ο καθρέφτης μου στον άνθρωπο...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου