Λες και μια ίνα ύπαρξης κινήθηκε ανάποδα
Σαν άνεμος που άρπαξε το φύλλο απ΄το κελαρυστό ποτάμι
και τό'ριξε κάτω απ΄την πόρτα
Εσύ το σήκωσες και ένοιωσες τη μοναξιά του δέντρου
στη δίνη της σκληρής πραγματικότητας
Πώς εξαρτιώνται όλα από τα χέρια, τα πόδια και τα 1000 μάτια σου
και πώς αστράφτει ο νους μπροστά στον παφλασμό της θάλασσας το καλοκαίρι
Μη βρέχεσαι κοντά μου.
Έτσι όπως κρατάς το πινέλο και ζωγραφίζεις, μη ξεχάσεις να βάλεις μια κατακίτρινη πινελιά εκεί, στο βάθος τού ορίζοντα... Λένε πως όταν μια κίτρινη πινελιά σκίζει στα δύο το μπλε τού ορίζοντα, μπορεί και να σημαίνει ξημέρωμα...
ΑπάντησηΔιαγραφήΑσάλευτε, το σίγουρο είναι πως κυλάει Γαλάζιο Αίμα στις φλέβες Σου και πως αυτό που εσύ ζωγράφισες για μένα είναι διπλά όμορφο γιατί μέσα του έχει και την Ευχή και ειλικρινά σ'ευχαριστώ.
ΑπάντησηΔιαγραφή