Ανοιχτή η μπαλκονόπορτα
στο ξύλινο πάτωμα περπατάει ο ήχος
κάτω από το ανεμολόγιο και το δοξάρι,
το σκάφος ζεσταμένο,
περνάει και σπάει χτυπώντας στο λευκό τοίχο της αυλής
που σκιάζουν οι παπαρούνες με τα κόκκινα κορμιά τους
Ανακατεύεται με τη ζάλη των τζιτζικιών
Ο λεπτός άνεμος μυρίζει το κύμα, ιώδιο κι αλάτι
που αστράφτει μακριά και το φως του μικραίνει την κόρη
σφίγγει το περίνεο και θηκαρώνει
Εκπαιδεύσου στο στήθος στην κοιλιά και στα μάτια
όσο περιμένεις να σου βρέξει τα πόδια ξανά.
στο ξύλινο πάτωμα περπατάει ο ήχος
κάτω από το ανεμολόγιο και το δοξάρι,
το σκάφος ζεσταμένο,
περνάει και σπάει χτυπώντας στο λευκό τοίχο της αυλής
που σκιάζουν οι παπαρούνες με τα κόκκινα κορμιά τους
Ανακατεύεται με τη ζάλη των τζιτζικιών
Ο λεπτός άνεμος μυρίζει το κύμα, ιώδιο κι αλάτι
που αστράφτει μακριά και το φως του μικραίνει την κόρη
σφίγγει το περίνεο και θηκαρώνει
Εκπαιδεύσου στο στήθος στην κοιλιά και στα μάτια
όσο περιμένεις να σου βρέξει τα πόδια ξανά.
Πολύ όμορφο ταξιδεύτριά μου... πραγματικά πολύ όμορφο... τόσο όμορφο που διαβάζεται και με κλειστά τα μάτια... και σε πάει... σε πάει... σε πάει...
ΑπάντησηΔιαγραφήSpartan, μα δε μπορείς να φανταστείς πόσο πολύ ωραία είναι εκεί.. Μια εικόνα από τα παιδικά μου χρόνια, από το σπίτι με το δωμάτιο μουσικής ενός μακρινού συγγενή. Δεν είναι όμως μια τυχαία εικόνα γιατί κάθε τόσο και σε τελείως ανύποπτες στιγμές παθαίνω κάτι σαν διακτίνιση και βρίσκομαι εκεί με όλες μου τις αισθήσεις για μερικά δεύτερα.. ;-)
ΑπάντησηΔιαγραφήΥΓ. “Δεν μπορείς να ανακαλύψεις νέους ωκεανούς
ΑπάντησηΔιαγραφήαν δεν έχεις το κουράγιο να χάσεις την ακτή από τα μάτια σου”…
Πλάτων.
Από την ανάρτηση την 17-8-2012 στο http://ainafetst.wordpress.com/