Δευτέρα 30 Ιουλίου 2012

κάτω από τον ουρανό

Πυρπολημένοι οι πιο πολλοί, φρενήρεις,
τις ειδήσεις για την πονεμένη γη απαρνιόμαστε
Ο τόπος γέμισε φονιάδες και πατρίκιους
που θάβουν τις πηγές της γνώσης
Δεν έχει ύλη το κρεβάτι μου πάνω στα στάχυα
κάτω από το λιοπύρι,
το βράδυ καίει και το φεγγάρι
Δεν είναι ανάγκη να έχεις φαγί
αφού όλα γύρω πείνα σημαίνουν
κι αφού τα χείλη στέγνωσαν απ΄την καρδιά τους

5 σχόλια:

  1. Τις πηγές τής γνώσης όσο βαθιά κι αν τις θάψουν πάντα θα υπάρχουν ακοίμητοι φρουροί με φτυάρια και αξίνες στα χέρια για να τις ξεθάψουν και να τις φέρουν πάλι στο φως...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Spartan,
    ας είναι έτσι όπως τα λες για τους επόμενους. Κι εμείς θα βοηθήσουμε; Για πόσο ακόμα θα ξεθάβουμε και ποιά γνώση; Σε λίγο θα τελειώσουμε, είτε ανεβασμένοι σε κάποιο κατάρτι ή ακουμπισμένοι με την πλάτη σε ένα δέντρο. Όλα κάτω από τον ουρανό.. ;-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Θα τελειώσουμε, ναι... αλλά το ίδιο είναι να τελειώνεις ανεβασμένος σε ένα κατάρτι, με τον άνεμο να σε αγκαλιάζει και να σου χαϊδεύει τα μαλλιά και το ίδιο να τελειώνεις κάτω από ένα δέντρο κρυμμένος κι απ' αυτόν τον ήλιο ακόμα; Ο ουρανός μπορεί να είναι ο ίδιος παντού, αλλά κάτω από ένα δέντρο τού κρύβεσαι. Ενώ ψηλά, στο κατάρτι, πας αγέρωχα και με το στήθος ανοιχτό καταπάνω του...

      Διαγραφή
    2. χμμμ...περνάει ο ήλιος απ΄τις φυλλωσιές στο δάσος με τα μυθόβια πλάσματα όπως το δικό σου δάσος. Μην τα υποτιμάς τα δέντρα αδερφέ ..ε καπετάνιε ήθελα να πω. Έχουν αρχαία γνώση. Με την καρδιά στη θέση της, ξάπλωσα στο μπράτσο μιας αρχαίας οξυάς πριν ενάμιση μήνα σ'εκεινο το δάσος, και δεν ξέρω πώς έγινε αλλά προτού καλά- καλά το καταλάβω ένοιωσα πως διάβαζε όλη μου τη ζωή από το πρώτο κιόλας κύτταρο που υπήρξα κι ακόμα πως κάποτε ανήκα εκεί κι ας νόμιζα πως είχα πάντα μέσα μου τη θάλασσα.

      Διαγραφή
    3. Ποτέ δεν τα υποτίμησα τα δέντρα...
      Προτιμώ τον ίσκιο τους για να με γαληνεύει...
      Αλλά αν είναι να παραδώσω το πνεύμα μου κάποτε, θα προτιμούσα να το χαρίσω στον άνεμο...
      Πως είσαι πλάσμα του δάσους είναι ορατό... πρέπει να έχεις δώσει μπόλικες μάχες εκεί μέσα...
      Με τη θάλασσα δυσκολεύεσαι λίγο να συνηθίσεις...
      Η αλήθεια είναι ότι είναι γεμάτη... λακκούβες :-)
      Αλλά μια χαρά σε βρίσκω και στο πηδάλιο :-)

      Διαγραφή